ŞİİRİN ŞE’Sİ

Bana kaotik şiirin sesini anlat Fedor

O halde buna kısaca şiirin şe’si diyelim. Hatta demeye başlıyorum bile.

Müziğin tonal yapısında gizlenmiş tahakküm yoktur, şiirin şe’si dediğimiz şeyde.

Dilin özgürlük karşıtı karakterini kırmaya çalışır, bu şiirin sesi. Dille sınırlanmış ifadeyi, alıp uçurur, anlamın aşıldığı bir alan yaratır. Bu alanda merkez yoktur.

Dil, zamana sahtekarca bağlanırken, şiirin şe’si gramersiz düşünebilme, hissedebilme, var olabilme imkanı sunar. Dil ve ses adeta bir savaşa girer şiirin içinde, ses dilin sembolik yapısını hırpalar, bozar. Başka bir algı  kanalı açar. Artık kelimelere, anlamları için pek  ihtiyaç yoktur. Bu tutarlı bir işleyiş kazandığında, formüle edilme ihtiyacı da taşımaz. Kendiliğinden dolayı böyledir artık.

Şiirin şe’si atonal midir doreF?

Otoriter bir ideolojisi var tonalitenin ve her yeri sarmış durumda. Bu yayılmacı özelliği gizli bir denetim yaratıyor. İnsanın yalıtılmışlığından kaynaklanan sessiz boşluğu dolduruyor.

Kaotik şiirin sesi, doğası gereği tonal olamaz bu durumda. Çünkü biçimselleştirme daima bir daralmayı dayatır, tonalite de sembolik yapılanmanın en önemli bileşenlerinden biri olmuş tarihsel sürece bakınca. Kaotik şiir var olagelenin tam karşısında konumlandığı için, bu sürekliliği yıkma potansiyeli taşıdığı için “yeni”dir. Tonalite kaotik şiire terstir, bozar onu. Ancak atonal yapı da tekrarlar ve sabit dizilişlerle oluşur. Merkeze eşit uzaklıkta sıralanan on iki sesin anti-hiyerarşik dizilişi olumlanırken, ‘merkez’ kavramının varlığı göz ardı edilir. "Müziği özgürleştirdiği noktada zincire vurur" demiş atonal yapı için Adorno.

Şiirin şe’si atonal de değildir. Şiirin şe’si ilkeldir. Ampirik gerçekliğin evreninden yükselen bir ses bu. Dil ile nötrleştirilemeyecek kadar organik .

“Sadece duyuyoruz hiçbir şey bilmiyoruz” diyebilirim ancak, Homeros’un dediği gibi.

Bu konuda sus artık Fedor. Sırada ne var?

Sıra yok. Sarsıntı var.